معنی تن آبادان - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

شهرکی است بخوزستان آبادان و خرم و توانگر و با نعمت بسیارو بر لب رود نهاده، (از یادداشتهای مرحوم دهخدا)

ناآباد، غیرمعمور، ویرانه، مقابل آبادان، رجوع به آبادان شود، متروک، بی رونق

(تَ)

تندرست. قوی. فربه و نیرومند. تن آباد:
همیشه تن آباد با تاج و تخت
ز درد و غم آزاد پیروزبخت.
فردوسی

خراب ویران ناآباد آبادان، متروک بی رونق